Meimeren in Marokko/ Marrakech

Leven bij de dag, in het hier en nu, elke dag dat ik hier wakker word. Lijkt het alsof ik mijn leven, of deze reis weer opnieuw begin.
De vanzelfsprekendheden zijn verdwenen, elke dag weer nieuwe ontdekkingen in een land dat ik al eerder als toerist heb bezocht. Wat heeft deze uitdaging vandaag voor me in de aanbieding?
Als reiziger was het sprookjesachtig en betoverend, ik bezocht het land waar veel van mijn landgenoten vandaan komen en probeerde de oorsprong van de cultuurverschillen te begrijpen.
Nu leef ik voor 3 maanden in die andere cultuur. 'S Ochtends begint het al met thee met een flinke schep suiker, wit stokbrood met smeerkaas en jam. Mijn huisgenoten, nu Assia, Haar man Nabil, Amina, Reda en hun nicht Buschra liggen nog op de bank of zijn ook aan het opstaan.
Rustig loop ik de smalle trap met ongelijke treden af. Ga ik linksaf, de rustige weg met de mogelijkheid weer een rondje te lopen? Maakt niet uit, links of rechts, zo groot is de medina ook weer niet, ik kom er wel.
Ik zie al veel bekende gezichten en mis mensen die hun vaste slaapplaats op straat hebben. Er zijn er vele, sommigen etaleren hun handicap zo, dat het wel een rariteitenkabinet lijkt, vooral als de Moskee op vrijdag, de dag dat de gewoonte om te geven het grootst is.
Er zijn momenten dat ik hun gebedel niet kan hebben. Na een inspannende Arabische les, of, whatever......
Het is alles bij elkaar indrukwekkender dan ik had verwacht! Me aanpassen aan andere eetgewoontes ( smiddags de hoofdmaaltijd, om 5 uur thee met heel veel zoetigheid, om 9 uur, speciaal voor mij de avondmaaltijd) zijzelf eten later, 11 of 12 uur, als vader thuiskomt.
De tweede familie is een gezin naar mijn hart. Assia, lekker gek en spontaan, een mengeling van Marrokaans en nog iets zegt ze zelf. Houd van lekker eten, leuke dingen doen. Kent de hele medina en lacht graag.
Ondanks de beperkte communicatie hebben we een band en ongeveer dezelfde ideeen over het opvoeden van haar puberkinderen. Nadil, haar man is ook een leukerd en lief. De interactie kan soms wat heftig zijn, vooral als ik mijn kamerdeur sluit. Helaas is er geen geluiddichte deur! Een van de belangrijke dingen die ik hier leer: niet alle emoties van anderen overnemen, me aantrekken.
Mijn grenzen liggen ook veel dichterbij, ik ga om 10 uur naar bed, slaap als een roos en wordt door de wekker om 7 of 8 uur Assia is er trots op dat veel van de vrijwilligers die bij haar logeerden zin als een tweede familie beschouwen en doet haar best om mij ook " thuis" te laten voelen. Dat is ondertussen wel gebeurd, hoewel de heftige discussie binnen het gezin me nog steeds een ongemakkelijk gevoel geven.
Regelmatig vraagt ze of ik mee ga, waar naartoe en waarom weet ik niet. We lopen innig gearmd over de hobbelige medinabodem. Het is opvallend hoe weinig ik hier struikel! In Nederland, waar ik verwacht dat de bodem plat is doe ik dat regelmatig........
Okee, innig gearmd, Assia koopt bij ieder kraampje wat anders ( zo doen we wel 6 kraampjes aan voor het avondeten) overal een kletspraatje en een kwinkslag. De volgende keer sleept ze me mee om nieuwe bankbedekking uit te zoeken. Die winkels loop ik doorgaans voorbij, hoewel ik al die glinsterende stoffen wel aantrekkelijk vind. Mij ogen puilen uit van alle praal en prots, tierelantijntjes waar de woonwagenbewoners van achterover zouden slaan, groen van jaloezie.
Een andere dag naar een hoog gebouw waar we eerst langs 20 winkels met telefoononderdelen lopen, aan de andere kant zijn gordijntjes open of dicht. Binnen twee vierkante meter blijken schoonheidssalonnetjes waar Assia in een ervan gaat liggen, schoenen en jas uit; wenkbrauwen harsen en verven daarna. Ik kijk toe en ga maar even rondlopen als het me te lang duurt. Dan loop ik in dat bijna verlaten gebouw en wordt aangeklampt door een donkergetinte dame die hele mooie stoffen verkoopt.
Na het harsen samen een Kahwa bi alhalib gedronken waar je altijd mae bij krijgt in een zoezjajza of een khininaat. Ja, het schiet al op met mijn Arabisch!
We zouden eigenlijk dit weekeinde naar het platte land gaan, maar het weer is vreselijk omgeslagen: het lijkt wel Nederland grijze luchten, veel regen (die de straten lekker schoonspoelt) op het platte land geen pretje. Ik kon ook mee naar Casablanca waar haar oudste zus woont. De kinderen gingen ook mee, dus ik dacht: ik verzin wat anders. Zó goed is mijn Arabisch ook weer niet.
Shaun, een 40-jarige vrouw uit de VS wilde wel shoppen, naar Tanger, hotel geboekt. De weersvoorspellingen bleven beneden peil en Tanger staat onder water. Toch maar s Ochtends vroeg hotel geannuleerd en een nieuwe in Marrakech geboekt. Daar is het nog 19 graden en schijnt de zòn!
Ik had me voorbereid op wat kou in de ochtend en avond, ik ben wel wat gewend! Maar dan thuiskomen in een koud huis zonder verwarming is toch wat anders. Een keer lekker m'n bed ingedoken en gelezen.
Nu zit ik in de trein en heb lekker de tijd om te schrijven!
Volgende week nog een paar ochtenden Arabische les en smiddags naar de school.
Ik heb besloten daarna geen hele dagen meer te gaan werken. Ik heb mijn rust veel te hard nodig. Het werken met de kinderen is geweldig leuk, ik geniet ervan en krijg er ook energie van.
Rondlopen in een land zonder de taal te kennen is geen makkie, het kost mij een hoop energie en dan heb ik nog een prettig thuis om naar terug te keren. Ik weet ondertussen dat ik er wel kom als ik maar mijn rust neem. Ik voel me nooit alleen, eerder te weinig alleen. Ik heb nog even overwogen om de laatste maand een AirB&B te huren. Maar de gezelligheid van het gezin en de mogelijkheid te krijgen om dit land mee te leven houd me daar toch vanaf.
Volgende week wellicht nog Oriëntaals dansen met mijn lerares Arabisch en beleven wat me nog meer voorgeschoteld wordt. Nu even een paar dagen in Marakech.
Dàt is wel veranderd sinds 15 jaar geleden! Maar nog even prachtig. Het hotel dat ik had uitgezocht ook. Alles in lekker in de aanbieding in deze tijd. De regen valt hier ook nu, maar morgen eerst een lekkere Hammam en massage en dan weer 5 uur in de trein. We hebben het gezellig met z'n tweetjes.